
Ik vond het ene moment volledig mijn draai als creatieve en out of the box ‘mama’. Het andere moment werd ik overspoeld door twijfels. Het ouderschap voelde zwaar en ik raakte vermoeid.
Ik vond mezelf soms nogal chaotisch. Niet-helpende gedachten vonden hun weg naar mijn hoofd. Ik veroordeelde mezelf hierop. “Alle andere ouders zijn toch vast heel erg rustig en gestructureerd?” Ik dacht dat ik mezelf volledig moest veranderen om een goede mama te zijn voor mijn dochtertje. Wat ik echter diende te doen was zelfonderzoek en acceptatie van wie ik was/ben als persoon. En daarnaast dan ook nog een diepere zoektocht los van die geconditioneerde ‘persoonlijke’ eigenschappen.
Op een bepaald moment zei één van mijn beste vriendinnen dat ze vond dat mijn man en ik zo goed om konden met de chaos van het ouderschap. Dat was een kantelpunt. Wat ik zelf veroordeelde vond een ander juist een kracht.
Ik merkte dat ik door een enorm slaaptekort heel gefrustreerd begon te doen tegen mijn dochtertje en dat we vaak in een negatieve spiraal geraakten. Ik was helemaal niet de soort mama die ik gedacht had dat ik ging zijn… Ik wou het anders en begon aan een zoektraject om dichter bij mezelf te komen…
Mindfulness, therapie, mamacoaching, sport en yoga hielpen mij enorm op momenten dat ik in de knoop geraakte met mijn hoofd vol piekergedachten. Het zorgde ervoor dat ik meer in mijn lijf zakte en meer in het nu bleef. Door meer te focussen op mijn eigen zelfzorg verbeterde de band tussen mij en mijn dochtertje ook automatisch.
Eens ik alle kanten van mezelf meer aanvaard had (ook de chaos) kwam er gek genoeg veel meer plezier én rust. Het ouderschap ging veel natuurlijker, veel meer vanuit mijn buikgevoel dan vanuit mijn hoofd. Ik bleef veel lezen rond verschillende opvoedingsstijlen en merkte dat het eigenlijk niet zozeer gaat om welke stijl je kiest maar hoe je als persoon zelf groeit door het ouderschap.
Daarnaast begon ik hieorver te bloggen op instagram, omdat dit helend was voor mijn eigen proces. Geleidelijk aan merkte ik dat er nog ouders waren die botsten op de chaos van het ouderschap.
Ik begon meer en meer te voelen dat het wel eens mijn zielsmissie (in de yogafilosofie: Dharma) zou kunnen zijn om andere ouders in hun kracht te zetten. Juist door hen ook te motiveren aan zelfzorg te doen en innerlijk werk te verrichten. Doordat zij hun eigen mindere kanten, valkuilen of triggers leren kennen zullen ze veel meer mee kunnen flowen met het ouderschap. Ze zullen de chaos van het ouderschap leren omarmen en accepteren.
Eens je minder vecht tegen iets en jezelf beter kent, komt er nu eenmaal meer rust. Dat betekent zeker niet dat ik altijd een rustige ouder ben… Het wil wel zeggen dat je bijvoorbeeld makkelijker met compassie en liefde naar jezelf kan kijken als je een periode wel heel onrustig of kwaad rondloopt ten opzichte van je kids. Ik ben trouwens heel dankbaar voor mijn yoga teacher training bij Alberto (Yoga Soma Brugge) die me heel veel wijsheid en inzichten bracht hieromtrent.
Indien je geïnteresseerd bent in een wandelcoaching rond ouderschap in groep of 1 op 1, of een creatieve yogales, laat het me zeker weten.